ONDERTUSSEN | Eindhovens Dagblad
van 08-03-2014

 

Hélène leeft voor, tussen en met haar muziekinstrumenten

 

In de hoek van haar woonkamer staan veel, heel veel blokfluiten. Daarnaast: een exotisch uitziend snaarinstrument. Hélène Selder glimlacht. “Het komt uit India.” Ze tokkelt er op. “De mensen daar gebruiken het vooral om bij te mediteren. Om in een bepaalde sfeer te komen.” Ze neuriet een melodie en luistert naar de klanken die uit het kastje komen. “Hmmm. Niet gestemd.”
Hélène Selder was ik een tijd terug tegen het lijf gelopen na een voorstelling in het Parktheater. Ze gaf klankmassages, vertelde ze. Met klankschalen en stemvorken. Als ik het met eigen ogen wilde zien, moest ik maar eens op bezoek komen.

Vandaag is het zover en zitten we in haar kleurrijke huis in ’t Hofke in Tongelre.
Hélène is van huis uit musicus. Ze studeerde blokfluit aan het conservatorium in Tilburg. “Waarom blokfluit? Omdat juffrouw Erik dat op de kleuterschool zo prachtig speelde. Ik wist meteen dat ik dat ook wilde.” Ze strijkt door haar imposante bos met rode krullen. “Mijn eerste blokfluit kreeg ik van mijn peettante, tante Trees. Mijn blokfluit was alles voor me en dat is altijd zo gebleven.”
Ze grinnikt. “Alhoewel: rond mijn vijftiende heb ik ‘m wel een paar jaar in de kast gesmeten, want toen was-ie niet zo stoer.” 
Hélène is 63. Ze groeide op in Eindhoven, samen met twee broers en drie zussen. Haar moeder was half Indonesisch en wist alles van geneeskrachtige planten en kruiden. Haar vader was tot zijn 81ste yogadocent. “We hadden een super harmonieus gezin. We praatten altijd overal over, waren lief voor elkaar en onze creativiteit werd aangemoedigd.”
Op haar vijftiende kreeg Hélène een vriendje, op haar negentiende trouwden ze. “lk had hem ontmoet bij een concert van de Kings waar ik stiekem naartoe was gegaan.
Grijns. “Ik spijbelde veel, want ik haatte de sfeer op school. Dat zogenaamde zachte gedoe van al die meisjes op de MMS.” Denkpauze. “Ik was rebels vroeger. Brutaal.” Ze lacht. “Ik zeg nog steeds wat ik denk. Dat stelt niet iedereen op prijs, maar daar trek ik me weinig van aan.” 

Na het conservatorium vertrok Hélène met haar toenmalige man naar Tanzania om ontwikkelingswerk te doen. Ze richtte mee een kleuterschool op, gaf muziekles, adopteerde oudste dochter Mira en beviel van haar tweede dochter Subira. “Na vier jaar kreeg ik heimwee naar mijn familie. Het was mooi geweest.”
Thuis in Eindhoven adopteerden ze zoon Moïse die in Haïti werd geboren. “Wij kozen bewust voor adoptie. Uit idealisme. Er zijn genoeg kinderen op de wereld, waarom zou ik ze zelfmoeten baren? We wilden de kinderen meer kansen geven dan ze daar hadden.”
Later kwamen er ook nog pleegkinderen bij. “Ik hou van een groot gezin. Heerlijk, zo gezellig. Maar: ik kan ook heel goed alleen zijn, dat blijkt wel, want ik ben nu ook alleen. En een gelukkig mens.”

Na haar Tanzania-tijd ging Hélène muziekles geven op het Eindhovense Centrum voor de Kunsten. Tegelijkertijd verdiepte ze zich ook in klankschalen en stemvorken.
De tonen en trillingen die deze instrumenten voortbrengen kunnen heilzaam en ontspannend werken voor je lichaam, vertelt ze. “]e komt helemaal tot rust. En het kan wel tot 48 uur na blijven trillen.” Op de eerste verdieping van haar huis, dat tjokvol instrumenten staat, demonstreert ze kort hoe zo’n zogenaamde klankmassage in zijn werk gaat. Een jaar of tien geeft ze die nu, als onderdeel van een pakket van stressverminderende behandelingen, zoals ademhalings- en ontspanningstechnieken. “Het lichaam heeft een natuurlijk ritme, ik vind het mooi om te zien wat klanken kunnen doen.”
Ze houdt stemvorken met verschillende hertzen op mijn schouders, zoals een zuivere cis, die de spieren los trilt.
Tenslotte gaat ze in de weer met klankschalen, waaronder met eentje waar je in kan staan. Ze slaat er zachtjes op. Een diepe, lage bzzzzzzzz stijgt up van enkels naar onderbuik. “Dit is een heel grondende toon, waar iedereen zich prettig bij voelt. Het maakt dat je met je voeten op de aarde belandt. Heel goed voor piekeraars.”

Daphne Broers |@DaphneBroers | d.broers@ed.nl